Ik weet al vele jaren dat ik best kritisch ben voor mezelf, daarmee bedoel ik: Dat ik aan mezelf best hoge eisen stel hoe ik bepaalde dingen graag voor me zie. Eigenlijk maakt het helemaal niet zo veel uit dat ik perfectionistisch ben, want dat hoort bij de persoon die ik ben. Maar mede daardoor behoud ik toch enige controle over mijn leven en alles wat daarbij hoort.
In sommige gevallen had het ook wel eens een negatieve invloed op mijzelf en misschien nu nog wel eens. Het voordeel is dat ik er nu heel anders mee omga dan “vroeger”.
Het altijd alles heel perfect willen doen heb ik een tijd terug al “losgelaten”.
Ook nu met bloggen, doe ik er soms té lang over om een artikel klaar te hebben omdat het voor mijn gevoel nooit “goed genoeg” en “af” is. Het kan altijd beter, vertel ik niet te veel over mezelf? Kom ik wel serieus over? Ben ik niet te langdraderig aan het schrijven? Heeft de lezer wel echt wat aan mijn verhaal?
Daarentegen weet ik dat ik me kwetsbaar op stel hier op mijn website, mijn eigen blogwereldje. Ik stel mijn gedachten open voor de hele wereld, iedereen die wil kan hier naar mij komen kijken en lezen. Soms vind ik dat lastig, misschien zullen er mensen wel meningen over mij hebben. Het gaat tenslotte wel om mijn leven, maar ik weet wel dat ik mij er natuurlijk niets van aan ga trekken 😉
Waar loop ik wel eens tegen aan
Wederom is het perfectionisme niet alleen waar ik “hier” met mijn website tegenaanloop.
Ook op reis komen “de nooit genoeg” gedachtes naar boven. Haal ik wel alles uit mijn reis? Heb ik genoeg gedaan? Heb ik genoeg foto’s gemaakt, of toch nog één voor de zekerheid en nog één en nog één. Waardoor ik later weer veel tijd bezig ben met foto’s uit zoeken 😲 pfff. Heb ik genoeg gezien? Of wil ik toch nog daar heen en dat andere ook nog even doen? Heb ik alle reviews wel goed doorgelezen?
Ik maak dan tig lijstjes aan op mijn smartphone en loop alles af.. Wil dan van alles doen en achteraf ook nog een zo goed en mooi geschreven review met foto’s achterlaten, omdat ik daarmee anderen kan helpen. Want ook anderen helpen mij met hun reviews.
Kortom dan vergeet ik bijna dat als ik “op reis” ben ook nog dagelijks een dagboek bij houdt.
Dit dagboek moet van mezelf ook nog aan bepaalde eisen voldoen, voorzien zijn van tabbladen waardoor ik meerdere hoofdstukken kan invullen. Waardoor ik een Dagenoverzicht heb met locatie’s, Dagboek van de dag zelf, gereden kilometers, een uitgaven overzicht heb van de tankbeurten en de tolwegen..
Zo gepersonaliseerd en geordend mogelijk eigenlijk.. haha 😂 lijk wel een controle freak.
Ook als ik niet op reis ben, plan ik mijn volgende reis vaak weer helemaal in de puntjes.. maar dat is eigenlijk helemaal niet nodig!
Maar ik kan niet zonder enige vorm van voorbereiding ergens naar toe gaan. Ik wil het liefst zoveel mogelijk eruit halen, wat ik er uit kan halen en draaf soms een beetje door. Ik kan niet altijd aan mezelf denken daarin want dat is dan voor een ander die met mij mee is ook niet leuk!
Ik houd dit vaak in mijn gedachten
En dit is echt een kwestie van geheugentraining. Ik heb dit in een boodschappen notitie op me telefoon gezet. Waardoor ik deze tekst vaak tegen kom/kwam en het vaak op los tegen mezelf zodat ik er ook echt in ging geloven. Zo werkt het ook echt!
- Prima is ook perfect (deze 4 woorden komen uit het boek van Astrid Davidzon)
Oftewel: Je hoeft het niet perfect te doen, doe het maar ‘gewoon’ dat is al goed genoeg! - Van fouten kan je leren dus als ik ze maak is het alleen maar een leerproces,
- Ik mag mezelf ook wel eens zomaar belonen, zonder dat ik goed gepresteerd heb,
- De mensen die ik belangrijk vind, accepteren mij zonder voorwaarden,
- Het is ook leuk om dingen gewoon eens te laten gebeuren,
- Niemand let zo erg op jou als jijzelf doet, iedereen is met zichzelf bezig..
- Zet een timer als je te lang blijft “hangen” in een klus waar je moeite mee hebt vanwege je perfectionisme. Beter elke keer een beetje doen dan uitstellen.
Verwachtingen bijstellen..
Ik heb moeite met soms in mijn ogen “belangrijke keuzes” maken en het duurt altijd even voor ik de knoop heb doorgehakt om een juiste beslissing te maken. Het is altijd wel goed om er even over na te denken. Alle voor en nadelen te bekijken en pas als ik alle stappen heb doorlopen maak ik een keuze door ook naar mijn gevoel en intuïtie te luisteren.
Ook kan ik het voor mezelf heel snel moeilijk maken, daarmee leg ik de lat te hoog voor mezelf, terwijl als een ander iets vraagt om te doen, dan doe ik het en ben er zo klaar mee.
Soms moet er iets in “mijn beleving” gewoon goed gebeuren. Maar ik moet helemaal niets.
Ik leg mezelf dat op, want moeten bestaat niet. Ik geloof er in dat het van mezelf moet, ik denk dus dat ik iets heel graag wil. Maar in feite is dat niet zo.
Dat is de veelal de angst om te falen, dat hoort ook bij het perfectionistisch zijn.
Uiteindelijk heb ik mezelf daarin terug gevonden het is dan ook wel de angst om anderen kwijt te raken bijvoorbeeld in een vriendschap. Ik doe er dan alles voor als de klik er is tussen beide personen..
Maar verwachtingen om iets terug te krijgen wat ik voor een ander doe heb ik wel meer losgelaten..
Want niet altijd krijg je iets terug wat je voor een ander doet en dat hoeft ook helemaal niet.
Maar ik vindt het ook wel eens leuk om verrast te worden..
Soms komt het veelal van een hele onverwachte kant als je het helemaal niet verwacht en dan is het dubbel zo leuk!
Loslaten is de sleutel om minder perfect te willen zijn
Je bent goed zoals je bent en gelukkig heb ik mezelf geaccepteerd zoals ik ben. Met hier en daar wat eigenaardigheden.. gelukkig kan ik nog altijd om mezelf lachen en dat kunnen niet veel mensen zeggen over zichzelf hihi 🤭
Ieder fout is een les. Hoe meer je dat ‘spel’ gaat zien, des te meer plezier je gaat krijgen in grote en kleine tegenslagen. Op dat soort momenten denk ik vaak.. “Morgen weer een nieuwe dag….”
Ware vrijheid is vrij zijn van de angst om niet perfect te zijn.
Tenslotte ben jezelf de persoon die met jezelf aan de slag zal moeten gaan, het dagelijkse leven leert je er vanzelf wel mee omgaan.